Dün son telefonlar edildi. Akşam da ailemle ve birkaç arkadaşımla gitmeden önceki son akşam yemeğimizi yedik. Gündüz telefon eden arkadaşlarımdan biri Kolombiya'ya Ali Onur'un yanına gelmişti. Çok güzel çok güzel diye övdü defalarca tekrar. Akşam yemeğinde de geçen sene 6 ay Güney Amerika'yı gezen arkadaşım Meral vardı. Ali Onur'la ortak arkadaşımız. O da ben gidince Ali Onur'un beni götüreceği yerleri yedireceği yemekleri saydı. Güzel gözüküyor.
Gitmemden bir önceki gece 'ben ne yapıyorum' duygusuna kapılmıştım sonunda. Dağda ilk gününde sırtında 18 kg yükle 7 saat yürümüşken kamp yerine halen ulaşamamışkenki ruh durumu. Kondisyonun arttıkça ve dağa gelip gittikçe azalıyor. Zamanla mantıklı sebepler uyduruluyor. Didem ve Meral'in anlattıklarından sonra bu hissiyatım azaldı. Çok güzel meyveler ve değişik değişik yiyecekler varmış. Egzotik meyveleri de ithal etmeye başlamışlar. Tüh.. Bizden önce birileri başlamış.
Bu arada Meral bu hikayenin ilk çıktığı anı hatırladı. Ali Onur gelmişti, Meral'in evinde rakı içiyoruz. Ali Onur'un 'Bizim şirkettekiler benden çok memnun, Türkiye'den gelmek isteyen başkaları yok mu diyorlar' demesi üzerine ben atlamıştım 'Ben geleyim' diye. Çok komik şimdi o andan buraya bakarken. İnsanda bir geleceğini kontrol ediyormuş hissi yaratıyor bu durum.
Uçağım sabahın köründe saat 7'deydi. Annem, ablam ve sevgili arkadaşım Nihal beni uğurlamaya geldiler.Madrid'den aktarma yaptım. Yolda İspanyolca Öğrenelim mp3'leri dinledim, Lonely Planet'in Kolombiya'sını ve İspanyolca öğrenme kitapları okudum. Dedikleri gibi basit gözüküyor. Sesleri duymaya başladıktan sonra biraz da grameri kapınca olacak gibi gözüküyor, bakalım.
Şimdi Bogota'dayım. Aradaki bekleme süresi çok uzun. Ben de internet buldum havaalanında, hem de bedava. Vaktim de var yazayım dedim. Az evvel ilk İspanyolca denememi de yaptım. Su istedim, hemen de verdiler. 2000 Kolombiya pezosu.
Google'la Blogspot İspanyolca açıldı. :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder